Oh jongens toch, wat wegen laatste loodjes toch altijd zwaar zeg... In dit (vooralsnog minimale) blogje lees ik dat het vorige bericht alweer uit de maand maart stamt, en dat betekent dat het nu per ongeluk toch zomaar weer 4 maanden verder is terwijl de app nog steeds niet live is. Hoe kan dat toch?

Nou, ik denk niet dat ik de enige ben, maar ik merk dat ik het kennelijk toch gewoon wat moeilijk vind om dingen helemaal af te maken. De app is op dit moment voor ruim 80 procent klaar, maar ik vind het verrassend moeilijk om mezelf ertoe te zetten om ook die laatste dingetjes gewoon te gaan doen. Voor een deel komt dat omdat ik nu ook weer helemaal gereïntegreerd ben op mijn werk, en als je dan ook nog een gezinnetje met jonge kinderen hebt en een hoop andere hobby's, dan is het heel verleidelijk om toch even makkelijk iets anders te doen. Keer op keer, avond op avond, en voor je het weet zijn er 4 maanden voorbij. Oepsie!

Maar nu heb ik me gelukkig weer een beetje herpakt hoor! De aanleiding was dat ik weer een nieuwe reeks onderzoeken achter de rug heb om te controleren of die plek waar eerst een tumor zat nog steeds kalm is. Het bloedonderzoek, kijkonderzoek, de MRI en de CT wezen uit dat dit gelukkig nog zo is, maar ik was dus weer even veel in de ziekenhuizen de laatste tijd. En dan vind ik het toch gewoon weer leuk om die bezoekjes in te voeren in deze app en mijn dagboekje een beetje bij te schrijven. Dus ik gebruik hem zelf gewoon graag. Hoe leuk is dat!

En als ik hem zelf leuk vind, dan zijn er vast ook andere mensen die ik een pleziertje kan doen met deze app, en dan vind ik dat ik mezelf gewoon even een schop onder de net gecontroleerde reet moet geven om de app klaar te maken en in de appstores te leggen. Hup hup! Aan de slag Rein. Just do it!

Mijn nieuwe streven is om deze week de eerste versie in elk geval bij Android in te dienen. Eens kijken of dat lukt. Fingers crossed allemaal, en als het lukt zijn jullie hier de eersten die het horen. Hoera!